بازآفرینی و تجدید حیات شهری با رویکرد توسعه درونزا در بافتهای تاریخی (نمونه موردی: بافت تاریخی شهر اراک)

با توجه به اینکه توسعه فیزیکی شهرهای کشورمان و از جمله اراک، عموماً به صورت افقی و در جهت تخریب و دست اندازی به اراضی کشاورزی اطراف شهرها بوده است، لاجرم ارائه الگوی خاصی از توسعه که هدف آن استفاده از ظرفیت های موجود در درون مناطق مرکزی شهرها می باشد، ضرورت مضاعف پیدا می کند. این رویکرد توسعه ای، رویکرد توسعه درونزا یا توسعه درونی شهری می باشد که مبتنی براستفاده از قابلیت ها و پتانسیل هایی همچون سطوح بایر و متروکه شهرها خواهد بود. بافت تاریخی اراک به عنوان آخرین نمونه شهرسازی سنتی در ایران حایز اهمیت می باشد. اما امروزه به علت مشکلات عدیده ای همچون معضل فرسودگی، که در منطقه مرکزی شهر اراک و بافت تاریخی شهر وجود دارد، این بافت ارزشمند شهری، در معرض تهدید قرار گرفته است. این پژوهش در پی آن است که رهیافتهایی را جهت تحقق امر توسعه درونزا در منطقه مرکزی و بافت تاریخی شهر اراک جستجو نماید.